چکیده مقاله:
خانواده به عنوان کوچک ترین واحد اجتماعی و از ارکان اصلی و عمده هر جامعه به شمار می رود که در رشد شخصیت افراد تأثیر می گذارد. نقش والدین در رشد کودک تنها به جنبه های ارثی محدود نیست، ایده آل های والدین، میزان رضایت آن ها از روابط زناشویی و سبک فرزندپروری آن ها همگی می توانند در شکل دهی رفتار کودک و سلامت روان او نقش بسزایی داشته باشد. سلامت روانی تنها شامل نداشتن بیماری روانی نیست بلکه توان واکنش در برابر انواع گوناگون تجربه های زندگی به صورت قابل انعطاف و معنی دار است رفتار و گفتار والدین می بایست الگویی برای فرزندان باشد. بی قراری و آشفتگی پایدار پدر و مادر بر سلامت عاطفی و رشد مهارت های شناختی کودکان تأثیر منفی دارد بنابراین در ابتدا نیاز به سلامت روانی والدینش که در صورت دارا بودن می توانند در جهت ایجاد سلامت روانی فرزندان خود تلاش کنند. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی رفتار والدین بر سلامت روان کودکان می باشد و روش تحقیق به صورت کتابخانه ای و استفاده از منابع اینترنتی می باشد. می توان نتیجه گرفت والدین مسئول تغییر و اصلاح رفتارهای ناسازگارانه و تأمین بلوغ عاطفی و سلامت روانی فرزندان خود هستند. آن ها باید چگونگی برقراری روابط درسته عاطفی، سازگاری با دیگران و مسئولیت پذیری را آموزش دهند و راه های مبارزه با کینه توزی، دیگر آزاری و حسادت را یاد دهند. اگر والدین می خواهد فرزندانی مستقل، مسئولیت پذیر، دارای اعتمادبه نفس داشته باشند باید در ارتباط با آنان گرم، صمیمی و پذیرنده باشند. حمایت والدین در ایجاد رفتار سازگار و بهنجار فرزندان و داشتن سلامت روان امری ضروری است.
نویسندگان:مریم ناظوری ، مژگان رئیسی